Hak cihâna doludur
Kimseler Hakk'ı bilmez
Onu sen senden iste
Ol senden ayrı olmaz

Dünyaya inanırsın
Rızka benimdir dersin
Niçün yalan söylersin
Hiç sen dediğin olmaz

Alıret yavlak ırakdır
Doğruluk key yarakdır
Ayrılık sarp firakdır
Hiç giden geri gelmez

Dünyaya gelen göçer
Bir bir şerbetin içer
Bu bir köprüdür geçer
Câhiller onu bilmez

Gelin tanış olalım
İşi kolay kılalım
Sevelim sevilelim
Dünya kimseye kalmaz

Yûnus sözün anlarsan
Mânâsını dinlersen
Sana iyi dirlik gerek
Bunda kimseye kalmaz.

God permeates the whole wide world.
Yet His truth is revealed to none.
You better seek Him in yourself.
You and He aren't apart-you're one.

The other world lies beyond sight.
Here on earth we must live upright.
Exile is torment, pain, and blight.
No one comes back once he is gone.

Come, let us all be friends for once,
Let us make life easy on us,
Let us be lovers and loved ones,
The earth shall be left to no one.

To you, what Yunus says is clear,
Its meaning is in your heart's ear:
We should all live the good life here,
Because nobody will live on.


Yâ İlâhî ger suâl etsen bana
Bu durur anda cevâbım uş sana

Ben bana zulm eyledim ettim günah
N'eyledim n'ettim sana ey pâdişâh

Gelmeden hakkımda benim kem dedin
Doğmadan âsî benî-âdem dedin

Sen ezelde beni âsî yazasın
Doldurasın âleme âvâzesin

Her ne dilersen hakkımda işledin
Ne tuşa durdum ise sen tuşladın

Ben mi düzdüm beni sen düzdün beni
Pür ayıp nişe getirdin ey Ganî

Gözüm açıp gördüğüm zindan içi
Nefs ü hevâ pür dolu şeytân içi

Haps içinde ölmeyeyim deyü aç
Mismil ü murdar yedim bir iki kaç

Nesne eksildi mi mülkünden senin
Geçti mi hükmüm ya hükmünden senin

Rızkını yiyip seni aç mı kodum
Ya yiyip öynünü muhtaç mı kodum

Geçmedi mi intikamın öldürüp
Çü rütüp gözümü toprak doldurup

Kıl gibi köprü yaparsın geç deyü
Sen seni gel dûzahımdan seç deyü

Kıl gibi köprüden âdem mi geçer
Ya düşer ya dayanır yahud uçar

Kulların köprü yaparlar hayr içün
Hayrı budur kim geçeler seyr içün

Tâ gerek bünyâdı muhkem ola ol
Ol geçenler eydeler uş doğru yol .

O God, if you would ever question me,
This would be my outright answer to Thee:

True, I sinned-brutalised my own being,
But what Have I done against you, my King?

Did I make myself? I'm your creation.
Why drench me in sin, Benevolent One?

I saw dungeons when I opened my eyes-
Teeming with devils, temptation and lies.

To shun death by Hunger, many a time,
In prison, I had to eat dirt and grime.

Did your dominion become any less?
Did I usurp any of your prowess?

Are you Hungry? Did I eat your ration?
Did I deprive you, cause your starvation?

Do you still seek revenge though you hilled me,
Since I rotted, since darkest soil filled me.

You built me a bridge to cross, thin as hair;
Out of your traps I'm to choose my own snare.

How can a man pass through a Hair-thin bridge?
He falls or clings on or flies off the ridge.

Your slaves build bridges for the public good,
Those who pass through it head for the Godhead.

I wish its firm foundation will hold sway
So those who cross it know it's the true way.

You set a scale to weigh deeds, for your aim
Is to hurl me into Hell's crackling flame.

A scale is suitable for a grocer,
For a small merchant or a jeweller.

Sin, though, is the vilest, filthiest vice,
The profit of those unworthy of Grace.

You can see everything, you know me-fine;
Then, why must you weigh all these deeds of mine?

No harm ever came from Yunus to you;
Open, secret-all things are in your view.

God Almighty, why all this talk, why must
We prattle about a handful of dust?


Evvel benem âhır benem canlara can olan benem
Azup yolda kalmışlara hâzır meded iren benem

Bir karâra dutdum karâr sırnımı benüm kim tuyar
Gözsüz beni kaçan görür gönülde gizlenen benem

Kün deminde katre uran bir nazarda dünya turan
Kudretinden hon döşeyüp ışk nevbetin uran benem

Düz döşedüm bu yerleri çöksü urdum bu tağları
Sayvan eyledüm gökleri girü dutup duran benem

Dahı aceb âşıklan ıkrâr u din îmân oldum
Halkun gönlinde küfrile islâmıla îman benem

Halk içinde dirlik düzen dört kitabı toğru yazan
Bu üstine kara dizen ol yazılan Kur'an benem

Dostıla birliğe biten buyruğı neyise dutan
Mülk bezeyüp dünyâ düzen ol bağçavan heman benem

Hamza'yı Kaf'dan aşuran elin ayağın deşüren
Simurg-ı Kaf ardındağı oy ağılu ılan benem

Yûnus değül bunı diyen kendüliğidir söyleyen
Kâfir olur inanmayan evvel âhır heman benem

I am before, I am after
The soul for all souls all the way.
I'm the one with a helping hand
Ready for those gone wild, astray.

I made the ground flat where it lies,
On it I had those mountains rise,
I designed the vault of the shies,
For I hold all things in my sway.

To countless lovers I have been
A guide for faith and religion.
I am sacrilege in men's hearts
Also the true faith and Islam's way.

I make men love peace and unite;
Putting down the black words on white,
I wrote the four holy books right
I'm the Koran for those who pray.

It's not Yunus who says all this:
It speaks its own realities:
To doubt this would be blasphemous:
"I'm before-I'm after," I say.


İlim ilim bilmektir
İlim kendin bilmektir
Sen kendini bilmezsin
Ya nice okumaktir

Okumaktan mânâ ne
Kişi Hakk'ı bilmektir
Çün okudun bilmezsin
Ha bir kuru emektir

Okudum bildim deme
Çok tâat kıldım deme

Eri hak bilmez isen
Abes yere yelmektir

Dört kitabın mânâsı
Bellidir bir elifde
Sen elifi bilmezsin
Bu nice okumaktır

Yigirmi dokuz hece
Okusan ucdan uca
Sen elif dersin hoca
Mânâsı ne demektir

Yûnus Emre der hoca
Gerekse var bin hacca
Hepisinden eyice
Bir gönüle girmektir

Knowledge should mean a full grasp of knowledge:
Knowledge means to know yourself, heart and soul.
If you have failed to understand yourself,
Then all of your reading has missed its call.

What is the purpose of reading those books?
So that Man can know the All-Powerful.
If you have read, but failed to understand,
Then your efforts are just a barren toil.

Don't boast of reading, mastering science
Or of all your prayers and obeisance.
If you don't identify Man as God,
All your learning is of no use at all.

The true meaning of the four holy books
Is found in the alphabet's first letter.
You talk about that first letter, preacher;
What is the meaning of that-could you tell?

Yunus Emre says to you, pharisee,
Make the holy pilgrimage if need be
A hundred times-but if you ask me,
The visit to a heart is best of all.


Aşkın aldı benden beni
Bana seni gerek seni
Ben yanarım dün ü günü
Bana seni gerek seni

Ne varlığa sevinirim
Ne yokluğa yerinirim
Aşkın ile avunurum
Bana seni gerek seni

Aşkın âşıklar öldürür
Aşk denizine daldırır
Tecellî ile doldurur
Bana seni gerek seni

Aşkın şarâbından içem
Mecnûn olup dağa düşem
Sensin dün ü gün endîşem
Bana seni gerek seni

Sufilere sohbet gerek
Ahîlere ahret gerek
Mecnunlara Leylâ gerek
Bana seni gerek seni

Eğer beni öldüreler
Külüm göğe savuralar
Toprağım orda çağıra
Bana seni gerek seni

Yûnus'durur benim adım
Gün geçtikçe artar odum
İki cihanda maksûdum
Bana seni gerek seni

Your love has wrested me away from me,
You're the one I need, you're the one I crave.
Day and night I burn, gripped by agony,
You're the one I need, you're the one I crave.

I find no great joy in being alive,
If I cease to exist, I would not grieve,
The only solace I have is your love,
You're the one I need, you're the one I crave.

Lovers yearn for you, but your love slays them,
At the bottom of the sea it lays them,
It has God's images-it displays them;
You're the one I need, you're the one I crave.

Let me drink the wine of love sip by sip,
Like Mecnun, live in the hills in hardship,
Day and night, care for you holds me in its grip,
You're the one I need, you're the one I crave.

Even if, at the end, they make me die
And scatter my ashes up to the shy,
My pit would break into this outcry:
You're the one I need, you're the one I crave.

"Yunus Emre the mystic" is my name,
Each passing day fans and rouses my flame,
What I desire in both worlds in the same:
You're the one I need, you're the one I crave.

Ol dost bize gelmezise ben dosta girü varayın
Çekeyin cevr ü cefâyı dost yüzin görüvireyin

Sermâye bir avuç toprak anı dahı aldı bu ışk
Ne sermâye var ne dükkân bazara neye varayın

Kurılmışdur dost dükkânı dost içine girmiş gezer
Günâhum çok gönlüm sizer ben dosta çok yalvarayın

Gönlüm eydür dost benümdür gözüm eydür dost benümdür
Gönlüm eydür göze sabr it bir dem haberin sorayın

Hak nazar kılduğı cana bir gözile bakmak gerek
Ana kim ol nazar kıla ben anı nice yireyin

Tapduğ'um eydür Yûnus'a bu ışk Hakk'a irse gerek
Kamulardan ol yücedür ben ana nice varayın

In case my Friend does not return to me,
The let me return to the Friend's embrace;
I'm willing to suffer pain and torture
If that is how I can see the Friend's face.

A handful of dust was my stock in trade,
And love took even that away from me:
Now I have no capital left nor shop.
What use is going to the market place?

The Friend has His nice shop, neatly set up;
Cheerfully He walks around in that shop.
But my heart cringes, my sins are countless;
Humbly I must go implore the Friend's grace.

My heart declares: 'The Friend belongs to me."
My eye declares: The Friend belongs to me."
My heart urges my eye to have patience,
Yearning to receive news, to keep pace.

We must accept those who have looked at
God As sharing God's life, as one and the same.
If a person has received the blessing
Of God's vision, he is beyond disgrace.

Hiç bilmezem kezek kimün aramuzda gezer ölüm
Halkı bostan idinmişdür diledüğin üzer ölüm

Bir nicenün bilin büker bir nicenün mülkin yıkar
Bir nicenün yaşın döker var gücini üzer ölüm

Birinin alun kardaşın revan döker gözi yaşın
Hiç onarmaz bağn başın habersüzin gelür ölüm

Yiğidi koca olınca komaz kendüyi bilince
Birini koyup gülince gözlerini süzer ölüm

Kanı anun sevdük yan kıl tâatun, an yüri
Miskin Yûnus neye dunır ejderhâlar yudar ölüm

We have no knowledge of whose turn has come
While Death roams about freely among us:
Dashing through men's lives as His own orchard,
He plucks and strips anyone He chooses.

He crushes people, leaves them with backs bent,
And makes multitudes shed tears of lament.
He plunders estates to His heart's content,
Routs men with all His might till Life oozes.

Before the heroes grow old and decepit,
Death strikes and lowers them into the pit
Without any forewarning about it.
With gleaming eyes, Death enjoys His ruses.


Yer yüzünde gezer idim
Uğradım milketler yatur
Kimi ulu kimi kiçi
Key kuşağı berkler yatur

Kimi yiğit kimi koca
Kimi vezir kimi hoca
Gündüzleri olmuş gece
Bunculayın çoklar yatur

Doğru varırdı yolları
Kalem tutardı elleri
Bülbüle benzer dilleri
Danışman yiğitler yatur

Ulu kiçi ağlaşmışlar
Server yiğitler düşmüşler
Baş ucunda yay sımışlar
Kırıluban oklar yatur

Atlar izi tozulu
Önleri tabıl-bazulu
İle güne hükmü yaz(ı)lı
Şu muhteşem beğler yatur

Gece gündüz oğlancıklar
Söyler iken bülbül gibi
Ayrılmışlar anaları
Sinlerini bekler yatur

Elleridir kınalı hep
Karavaşları şeker-leb
Kargı gibi uzun boylu
Gül yüzlü hatunlar yatur

El bağlamıştır kamusu
Hak Çalab'dandır umusu
Nökerli kızdır kimisi
Alınmadan çoklar yatur

Yûnus bilmez kendi hâlin
Çalab'dır söyletir dilin
Bir nicesi yeni gelin
Ak teleme yüzler yatur

While I was roaming the wide world
I came upon nations in graves:
The mighty and the meek lay there
Among them awe-inspiring braves.

Some were old men, some young heroes:
Viziers, teachers-everyone goes;
Their days now caught in the night's hroes,
Here they lie with death's other slaves.

The path they took was always straight;
Pen in hand, they knew how to write;
Their tongues, like nightingales, sang right;
Buried they lie-sages and braves.

Mighty and low, everyone cried
When these heroic leaders died;
A broken bow at each graveside
Gallant men fell like stray arrows.

Their horses unfurled a dust cloud,
Drummers marched by them, beating loud,
Their might had done land and sea proud;
Noble lords now lie in death's caves.



İşidin ey yârenler
Aşk bir güneşe benzer
Aşkı olmayan gönül
Misâl i taşa benzer

Taş gönülde ne biter
Dilinde ağu tüter
Nice yumşak söylese
Sözü savaşa benzer

Aşkı var gönül yanar
Yumşanur muma döner
Taş gönüller kararmış
Sarp kışa benzer

Ol sultân kapısında
Hazreti tapusunda
Aşıkların yıldızı
Her dem çavuşa benzer