Gönül ev ıssın bilmez ademden tutmayalar
Mumsuz baldır şeriat, tortusuz yağdır tarikat Dost için balı yağa ne için katmayalar *** *** Evvel ADEM yanıldı, uçmakta buğday yedi İşi HAKtan bilenler şeytandan tutmayalar Şirin huylar eyleğil, tatlI sözler söyleğil Sohbetlerde YUNUSu hergiz unutmayalar *** *** Arif : ݘlim irfan sahibi Sufi : Derviş, mutasavvıf Uçmak : Cennet Hergiz : Asla HAK İSTEYEN Ey dünü gün HAK isteyen, bilmezmisin HAK kandadır Her kandasam anda hazır, kanda bakarsam andadır İstemegil HAKKI ırak, Gönüldedir HAKKA durak Sen senliğin elden bırak, tenden içeri candadır *** *** Gir gönüle bul andadır, benliğinin defterin dur Ol has gevher bil andadır sanam kim ol ummandadır Ol ummanda yüzbin gevher bir zerreden oldu kemter Ol cana zeval mi erer, canı ab-ı hayvandadır *** *** Eyleğil suretin viran, can sırrıdır ona eren Batın gözüdür dost gören zahir gözü yabandadır Kim ki gaflet icre geçer, canı zeval suyun içer Derviş gönlü arşta uçar, çünki mekanı ondadır *** *** Ab-ı hayvan : Ebedilik veren su Batın : İç, gizli Zahir : Dış, görünen YAR YÜREĞİM YAR Yar yüreğim yar, gör ki neler var Bu halk içinde bize güler var Ko gülen gülsün, HAK bizim olsun Gafil ne bilir, HAKKI seven var *** *** Bu yol uzaktır menzili çoktur Geçidi yoktur, derin sular var Girdik bu yola Aşk ile bile Gurbetlik ile bizi salar var *** *** Her kim merdane, gelsin meydane Kalmasın cana kimde hüner var Yunus sen bunda meydan isteme Meydan içinde merdaneler var *** *** AŞKIN OKU Dost senin aşkın oku key katı taştan geçer Aşkına düşen kişi can ile baştan geçer Dün ü günü zar olur aşkın ile yar olur Endişesi sen olan, cümle tesvişten geçer *** *** Aşkına düşenlerin, yüreği yanar olur Kendini sana veren, düğeli işten geçer Dünyanın muhabbeti agülü aşa benzer Ahırın sanan kişi, agülü aştan gecer *** *** Başında aklı olan, ücrete amel etmez Hurilere aldanmaz, göz ile kaştan geçer Yunusun gönlü gözü, doludur HAK sevgisi Sohbet ihtiyar eden, yad u bilişten geçer *** *** Key : Pek çok Tesviş : Kargaşa Düğeli : Bütün, hepsi İhtiyar : Seçmek, Seçkin ERENLER NEREDEDİR Bilirmisiniz ey yarenler, gerçek erenler kandadır Kanda baksam anda hazır, Kanda isterem andadır Aşksızlara benim sözüm, benzer kaya yankısına Bir zerre aşkı olmayan, belli bilin yabandadır *** *** Yalancılık eylemeğil aşka yalan söylemeğil Bunda yalan söyleyenin, anda yeri zindandadır Ey kend'özün bilmeyen söz manisin bulmayan Hak varlığın istersen, Us ilm ile Kurandadır *** *** Allah benim dediğine, vermiş verir aşk varlığın Kimdeki var bir zerre aşk Calap varlığı ondadır Niceler eydur Yunusa Kocaldın sen aşkı koğıl Bu aşk bize yeni geldi, henuz dahi turfandadır *** *** AŞKLA GELEN ERENLER Aşkla gelen erenler içer aguyu nuş eder Topuğa çıkmayan sular, deniz ile savaş eder Bu sohbete gelmeyenler, HAK nefesi almayanlar Sürün onu burdan gitsin, Durur ise çok iş eder *** *** Cahildir mani'den almaz oturur kararı gelmez Öleceğini hiç sanmaz, yüzbin yıllık teşviş eder Dağ ne kadar yüksek ise yol onun üstünden aşar Yunus Emrem yolsuzlara yol gösterdi vu hoş eder *** *** Nuş etmek : İçmek Man'i : Anlam Tesviş : İşkillenme CEFANIN ADI AŞK Türlü türlü cefanın, adını aşk vermişler Bu cefaya katlanan, dosta halvet vermişler Kime ki aşk ulaşa, her dem kaynaya taşa İyi dirlik hem yavuz, dört yanında durmuşlar *** *** Her kim aşk eri ise, aşka müşteri ise Aşk onun yarı ise, canına öd urmuşlar Miskin Yunusun canı başında serencamı Aşka munkir ademi bu meydandan sürmüşler *** *** Halvet : Yalnızlık Serencam : Başa gelen Munkir : İnkar eden SÖZ OLA KESE SAVAŞI Sözü bilen kişinin, yüzünü ak ede bir söz Sözü pişirip diyenin işini sağ ede bir söz Söz ola kese savaşı, söz ola bitire başı Söz ola agülü aşı, yağ ile bal ede bir söz *** *** Kişi bile söz demini, Demeye sözün kemini Bu cihan cehennemini, Sekiz cennet ede bir söz Yunus şimdi söz yatından, söyle sözü gayetinden Pek sakın o sah katından, Seni ırak ede bir söz *** *** Dem : Etki Kem : Fena, değersiz Yat : Usul, yol yordam VÜCUDDA BULDUK Mani evine daldık, vücuda seyran kıldık İki cihan seyrini, cümle vücudda bulduk Yedi gök yedi yeri, dağları denizleri Cenneti cehennemi, cümle vücudda bulduk *** *** Tevrat ile incili, Furkan ile Zeburu Bunlardan beyanı cümle vücudda bulduk Yunusun sözleri hak, cümlemiz dedik saddak Kanda istersen anda HAK, cümle vücudda bulduk *** *** Furkan : KURAN Saddak : Doğru BİR NAZARDA KALMAYALIM Bir nazarda kalmayalım gel dosta gidelim gönül Hasret ile ölmeyelim gel dosta gidelim gönül Gel gidelim can durmadan suret terkini urmadan Araya düşman girmeden gel dosta gidelim gönül *** *** Gel gidelim kalma ırak dost için kılalım yarağ Şeyhin katındadır durak gel dosta gidelim gönül Terk edelim il u şarı dost için kılalım zarı Ele getirelim yarı gel dosta gidelim gönül *** *** Bu dünyaya kanmayalım fanidir aldanmayalım Bir iken ayrılmayalım gel dosta gidelim gönül Biz bu cihandan göçelim ol dost iline uçalım Arzu hevadan geçelim gel dosta gidelim gönül *** *** Kılavuz ol sen bana günilelim dosttan yanate Bakmayalım önden sona gel dosta gidelim gönül Bu dünya olmaz payidar aç gözünü canın uyar Olgıl bana yoldaş u yar gel dosta gidelim gönül *** *** Ölüm haberi gelmeden ecel yakamız almadan Azrail hamle kılmadan gel dosta gidelim gönül Gerçek erene varalım Hakk'ın haberin soralım Yunus Emre'yi bulalım gel dosta gidelim gönül *** *** Heva : Heves, nefse düşkünlük Günilmek : Yönelmek, kıskanmak Payidar, paydar : Devamlı, sürekli Yarağ kılmak : Hazırlanmak, hazırlık yapmak Terkin urmak : Terketmek, bırakmak TEHİ GÖRME KİMSEYİ Tehi görme kimseyi hiç kimsene boş değil Eksiklik ile nazar erenlere hoş değil Gönlünü derviş eyle dost ile biliş eyle Aşk eri şol ma'nide derviş içi boş değil *** *** Derviş bilir dervişi Hak yoluna durmuşu Dervişler Huma kuşu çaylak u baykuş değil Dervişlik aslı candan geçti iki cihandan Haber verir sultandan bellidir yad kuş değil *** *** Ey Yunus Hakk'ı bilen söylemez hergiz yalan İkilik ile gelen doğru yol bulmuş değil *** *** Tehi : Bos, kimsesiz Yad : Yabancı, el kişi Hergiz : Asla HAK CALABIM HAK CALABIM Hak Calabım Hak Calabım sencileyin yok Calabım Günahlarımız yarlığa ey rahmeti çok Calabım Ben eydürem kim ey gani nedir bu derdin dermanı Zinhar esirgeme beni aşk oduna yak Calabım *** *** Kullar senin sen kulların günahları çok bunların Uçmağına koy bunları binsinler Burak Calabım Ne sultan ne baylardasın ne köşk ü saraylardasın Girdin miskinler gönlüne edindin durak Calabım *** *** Ne ilmim var ne taatım ne gücüm var ne takatım Meğer senin inayetin kıla yüzüm ak Calabım Yarlığağıl sen Yunusu günahlı kulların ile Eğer yarlıgamaz isen key katı firak Calabım *** *** Calab : Allah Yarlıgamak : Bağışlamak İnayet : Yardım Firak : Ayrılık BENİM CANIM UYANIKTIR Benim canım uyanıktır dost yüzüne bakan benem Hem denize karışmağa ırmak olup akan benem Irmak gibi ben çağlaram geh gülerem geh ağlaram Nefsin ciğerin doğraram kibr u kini yıkan benem *** *** Kırdım bu nefsin çerisin bir itdim burc u barusun Pak eyledim içerisin milketini yuyan benem Ben hazrete tutum yüzüm ol aşk eri açtı gözüm Gösterdi bana kendozum ayet-i kul denen benem *** *** Şah didarın gördüm ayan hiç gumansuz belli beyan Kafir ola inanmayan ol didara bakan benem Benim durur bu cümle iş hikmetimle yaz u kış Ben bilirim yad u biliş ırılmadan duran benem *** *** Bu cümle canda oynayan damarlarımda kaynayan Kulli dillerde söyleyen kulli dili diyen benem Nemrud odun ˜brahim'e ben bag u bostan eyledim Küfür yüzünden doğuban gene ödü yakan benem *** *** Ol Hallac-ı Mansur ile söyler idim enel Hakk'ı Benem gi'nönün boynuna dar urganın takan benem Ol Hak habibi Mustafa mi'raca edicek sefer Ol dem canım hak eyledim ol sırrı duyan benem *** *** Şimdi adım Yunus durur ol demde İsmail idi Ol dost için Arafat'a kurban olup çıkan benem Cerh benim hükmümdedir her kanda ben oturmusam Mülk benim elimdedir yıkan benem yapan benem *** *** Sa'd benem said benem Yunus dahi benimledir İlm-i ledundur ustadım ol esrarı duyan benem *** *** Burcu u baru : Kule ve hisar Milket : Memleket Didar : Yüz, Allah'ın cemali Kulli : Hepsi, tümü Hak : Toprak Yüz tutmak : Yönelmek Yad u biliş : Tanıdık tanış Cerh : Gök, felek Said : Kutlu, Allah'ın beğendiği Sa'd : Uğurlu, mübarek HER KAÇAN ANARSAM SENİ Her kacan anarsam seni kararım kalmaz Allahım Senden ayrı gözüm yaşın kimseler silmez Allahım Sensin ismi baki olan sensin dillerde okunan Sensin aşkına dokunan kendini bilmez Allahım *** *** Sen yarattın cism u cani sen yarattın bu cihanı Mülk senindir kerem kkaıl kimsenin olmaz Allahım Okunur dilde destanın açılır bag u bostanın Sen baktığın gülistansın gülleri solmaz Allahım *** *** Aşk bahrna dalmayan canını feda kılmayan Senin cemalin görmeyen meydana gelmez Allahım Zor olur aşıkın işi durmaz akar gözün yaş Senden ayrı düşen kişi didarın gö”rmez Alahım *** *** Aşık Yunus seni ister lütf eyle cemalin göster Cemalin gören aşıklar ebedi ölmez Allahım Kacan : Ne vakit ki Kerem : Cömertlik Cism u can: Beden ve Ruh Kan : Maden Ocağı Didar : Allahın cemali,yüz TEHİ GÖRMEN SİZ BENİ Tehi görmen siz beni dost yüzün görüp geldim Baki devr-i rüzgigar dost ile sürüp geldim Oldur söyleyen dilde varlık dostundur kulda Varlığım hep ol ilde ben bunda garip geldim *** *** Bezirganam mataım çok dest-girim ustadım Hak Ziyanım assıya cümle anda değişip geldim Yer u gök yaratıldı aşk ile bünyad oldu Toprağa nazar kıldı aksırdı durup geldim *** *** Gördüm yedi tamusun anda sekiz uçmağın Korkudan günahımı anda sızdırıp geldim İşi oldum kudretten bahanem bir avretten İnayet oldu Hak'tan ölü dirgörüp geldim *** *** Adem olup durmadan nefsin boynun burmadan Yanıldım buğday yedim uçmaktan sürülüp geldim Musayla Tur'a çıktım binbir kelime dedim Bu Hak bizi ne bilsin anda bilinip geldim *** *** Nuh oldum tufan için çok duruştum din için Duymayanın tagadan suya boğdurup geldim Yalan değildir sözüm bak yüzüme aç gözün Dah'örtülmedi izim uş yoldan erip geldim *** *** Çerçiş oldum basıldım Mansur oldum asıldım Hallac pamuğu gibi bunda atılıp geldim Eyyüb oldum tenime cefa kıldım canıma Çağırdım Sübhanıma kurtlar duruyup geldim *** *** Zekerya oldum kaçtım erdim ağaça geçtim Kanım dört yana saçıp tepem deldirip geldim Yalınız Sübhan idi peygamberler can idi Yunus hod pinhan idi suret değişip geldim Dirgörmek : Diriltmek Taga : Taka, büyük kayık Pinhan : Gizli Dürümek : Bir araya getirmek BEN BİR ACEB İLE GELDİM Ben bir aceb ile geldim kimse halim bilmez benim Ben söylerem ben dinlerem kimse dilim bilmez benim Benim dilim kuş dilidir benim ilim dost ilidir Ben bülbülem dost gülümdür bilin gülüm solmaz benim *** *** Ol dost bana gelsin demiş sundum kadeh alsın demiş Aldım kadeh içtim şarab ayruk gönlüm ölmez benim Ne Tür'üm var ne durağım hiç yerde yoktur kararım Hakk'a münacaat etmeye belli yerim olmaz benim *** *** Sor durduğum yeri bana gelirsen gösteren sana Bir zerrece Hak'tan ayrı gözüm nesne görmez benim Tur dağında bir tecelli gör Musi'ye neler kıldı Yunus eydur Hak katında sözüm geri kalmaz benim *** *** Tecelli : Görünmek Ayruk : Ayrı, başka Göğnü : Yanmak, yanık Tap : Yeter, kafi Zari kılmak : Ağlamak, inlemek Dar : Ev, yurt, darağacı Munkir : İnkar eden HER KANCARU DÖNER İSEM Her kancaru döner isem aşk iledir işim benim Öldür gönlümde teşvişim hem aşktır yoldaşım benim Aşıklara göynür özüm onuncun faşolur razım Göriceğiz aşıkları kaynar içim dışım benim *** *** Bu aşk bize rahmanidir hem canımızın canıdır Onun icin şeytan ile her dem bu savaşım benim Benim canım bir kuştur kim gövdem onun kafesidir Dosttan haber geliceğiz birgün uçar kuşum benim *** *** Geldim dünyayı seyrettim ya bugün ya yarın gittim Ben bunda eğlenemezem bunda bitmez işim benim Yunus eydur ben aşıkam hem aşıkam hem sadıkam Bu ayruk aşıklar gibi yoktur arayışım benim *** *** Kancaru : Nereye Teşviş : Kargaşalık Göynümek : Kendi kendine yanmak Faşolmak : Açığa çıkmak, belli olmak, Raz : Sır, gizli şey Rahmanı : İlahi Arayış : Sus, bezek Ertan Türkmen |